Moje metody pracy

kolory
kenrick

Pracuję w podejściu integracyjnym, co oznacza, że korzystam z dorobku różnorodnych szkół psychoterapeutycznych, żeby odpowiednio dobrać metody pracy do konkretnych trudności pacjenta. W mojej pracy szczególne miejsce zajmuje idea zmiany opartej na doświadczeniu korektywnym, co pociąga za sobą moją inspirację nurtem humanistycznym, Gestalt, Trzecią fala CBT, a także Psychodramą i elementami Psychoterapii Tańcem i Ruchem, Analizą Ruchu Laban Bartenieff (3 ostatnie metody wykorzystywane głównie w pracy z grupami). Swoją pracę psychoterapeutyczną z pacjentami poddaję regularnej superwizji. Superwizja to regularne spotkania z certyfikowanym superwizorem PTP, które polegają na konsultowaniu prowadzonych procesów terapeutycznych i omawianiu innych kwestii związanych z wykonywaniem obowiązków psychoterapeuty. Celem superwizji jest zapewnienie wysokiej jakości świadczonych usług terapeutycznych. Od kilkunastu lat, gdy pracuję z ludźmi, a mój warsztat pracy doskonali się, korzystam z możliwości jaką daje mi nurt integracyjny oraz moje medyczne wykształcenie.

Integracja psyche i soma to temat przewodni w uprawianej przeze mnie psychoterapii. W mojej praktyce integruję metody psychodramy i szeroko pojętych metod pracy z ciałem (analiza ruchu wg laban bartenieff movement system oraz terapia tańcem i ruchem).

jasmin

PSYCHODRAMA

Kilka słów o psychodramie i jak na psychodramę przystało metaforycznie, z żartem i inspiracją:

Freud zapytał Moreno, czym się zajmuje, a w odpowiedzi usłyszał: Ja zaczynam tam, gdzie pan kończy. Pan spotyka ludzi w sztucznym miejscu swojego gabinetu, ja spotykam ich na ulicy i w ich domach, w naturalnym dla nich otoczeniu. Pan analizuje ich sny, a ja próbuję dać im odwagę aby śnili ponownie. (Marineau, Pines, 1989).

Jestem w trakcie szkolenia 2. stopnia w zakresie Psychodramy wg Moreno przy Polskim Instytucie Psychodramy. Współczesna psychodrama ma duży potencjał integracyjny i czerpie z wielu innych uznawanych podejść psychoterapeutycznych. Jej siłą jest także zaangażowanie zmysłów i rozwinięcie idei międzyludzkiego spotkania, podczas którego dochodzi do zetknięcia się tego, co już dobrze znane, z tym, co nowe i odmienne.

Psychodrama jest metodą, dzięki której człowiek ma szansę doświadczyć różnorodności stanów, sposobów bycia i uzyskać nową świadomość siebie, innych i świata. Ponieważ wszystko to odbywa się w działaniu, dochodzi do uruchomienia energii i spontaniczności. Szczególnie cennym doświadczeniem psychodramatycznym, pozwalającym spojrzeć na świat z innej perspektywy, jest zamiana roli, podczas której wcielamy się w kogoś innego, być może w osobę, z którą jest nam bardzo trudno, lub której dotychczas nie rozumieliśmy. Zazwyczaj jest to początek zmiany w naszym przeżywaniu, a niejednokrotnie także w tej relacji. Dzieje się tak dzięki uzyskaniu bezpośredniego wglądu w subiektywne i ograniczone spostrzeganie innych, a co za tym idzie poszerzeniu perspektywy o nowe, bardziej obiektywne rozumienie. Psychodrama ma też walor treningowy pozwalający nam przećwiczyć coś całkowicie nowego, wejść w rolę, lub wypróbować jakąś reakcję. Dzięki temu wyposaża nas w nowe sposoby bycia, a także kształtuje postawę spontanicznego działania. (Polski Instytut Psychodramy)

ludzik

Praca z ciałem w psychoterapii

„Musimy nauczyć się otwierać dłoń równie szybko, jak ją zaciskamy; w przeciwnym razie nasze ręce będą pełne, a nasz umysł będzie pusty. Chociaż każde powitanie jest początkiem pożegnania, to jednak nie traćmy nadziei – pożegnanie może być też początkiem kolejnego powitania”.

„Droga byka” Leo Buscaglia

Psychoterapia nigdy nie jest pracą tylko i wyłącznie poprzez rozmowę. Wiemy, że to, co się dzieje w umyśle, w emocjach, znajduje swoje odzwierciedlenie w ciele. Nic, co psychologiczne, nie dzieje się bez związku z biologią człowieka, czyli jego ciałem i vice versa. Wielokrotnie powtarzane napięcie wynikające np. z powstrzymania złości lub smutku z czasem utrwala nam się w ciele, zastyga w nim – stąd mamy na przykład problem z ruchem, oddechem, głosem, gestami, mimiką.

“Ciało jest fizycznym aspektem osobowości, a ruch czyni tę osobowość widzialną”.

M. Starks Whitehouse

Moje poszukiwania powiązań ciała z psychiką i znaczeń w procesie psychoterapii rozpoczęłam od Analizy Ruchu, czyli pogłębiania mojej własnej świadomości ciała w ruchu. Odkryłam, że ruch przenosi znaczenia chwilowe, ale także niesie głębsze znaczenia z historii życia, śladów uwewnętrznionych relacji. Mam możliwość doskonalić się w Analizie Ruchu wg Laban Bartenieff. Analiza Ruchu (Laban Bartenieff Movement System) jest praktyczną i teoretyczną metodą doświadczania, postrzegania, nazywania, rozumienia i szukania osobistych znaczeń ruchu. W ruchu wyraża się sfera psychiczna. Poszczególne elementy ruchu wiążą się z różnymi jej aspektami. Poprzez zwiększanie swojej świadomości ruchu możemy np. doświadczyć i dzięki temu pełniej zrozumieć jak organizujemy swoją energię życiową, podejmujemy decyzje, wywieramy wpływ na siebie i kształtujemy relacje z innymi. Analiza Ruchu pozwala w sposób jasny, pozbawiony interpretacji odbierać i rozumieć fenomeny ruchu. Daje możliwość zrozumienia i poczucia sytuacji innej osoby, wyrażającej się w jej ruchu, a także zaprojektowania odpowiedniego dla niej korektywnego, rozwijającego doświadczenia. Proponując moim pacjentom tę metodę pracy staram się wspomagać ich rozwój świadomości własnego ciała i tegoż w ruchu, by na bazie tego pogłębiali rozumienie jedności swojego ruchu i psychiki. Korzystając z możliwości metody Analizy Ruchu Laban Bartenieff wzmacniamy poczucie integracji tego co robimy, myślimy i czujemy. Integracja daje pełnię czucia siebie i większe możliwości ekspresji, co łączy się z poczuciem samorealizacji i jakości własnego życia. Wiele osób przybywa na psychoterapię opisując swój stan jako „nieczucie, niepewność, brak akceptacji siebie, brak oparcia w sobie, obcość”. Moje doświadczenie podpowiada mi, że nie ma innej drogi jak integracja ciała i umysłu w procesie powrotu do siebie.

kobieta

TANIEC I RUCH

Inną metodą wykorzystywaną przeze mnie w pracy są elementy Psychoterapii tańcem i ruchem. To podejście wspaniale komponuje się z pracą psychodramatyczną, przez co stanowi ważny element w moim programie pracy z grupą. Psychoterapia tańcem i ruchem opiera się (tak jak w Analizie Ruchu) na założeniu, że ciało i psychika są ze sobą połączone. To kolejna z metod wykorzystywana przeze mnie, której spiritus movens jest idea integracji. W tym podejściu terapeutycznym tak samo jak w innych bazą do eksplorowania ruchu jest nawiązanie relacji opartej na zaufaniu. Eksploracja i podążanie za swoim ruchem jest pierwotnym procesem nawiązywania kontaktu ze sobą. Doświadczenie swojego naturalnego ruchu staje się okazją do eksploracji różnych ważnych momentów z obecnego i minionego życia. Wszystko co psychiczne staje się cielesnym, uzyskuje odzwierciedlenie w fizycznym samopoczuciu, postawie ciała, oddechu, sposobie poruszania się.

Czym jest spontaniczny taniec, jeśli nie sublimacją energii życia, kombinacją ruchów wypływających z naszego wnętrza, niepowtarzalną inscenizacją nas samych. Podążanie za swoim ruchem, oznacza podążanie za swoimi odczuciami, emocjami, obrazami pojawiającymi się w ruchu. Tym, co za każdym razem jest niezwykłym doświadczeniem, jest moment nawiązania wymiany, swoistego dialogu w tańcu. Wymiana ta staje się korektywnym doświadczeniem, ma niepowtarzalny wymiar terapeutyczny. Tam gdzie słowa nie przestają być głównymi nośnikami znaczeń, pojawia się pole wymiany stworzonej przez świadomy, spontaniczny ruch. Ta forma niewerbalnej komunikacji, zwana ruchową metaforą, staje się terapeutycznym kierunkiem do głębokiego zrozumienia własnych wzorców zachowania, towarzyszących im przekonań, emocji i wzorców, na bazie których budujemy relację ze sobą i innymi.

Zobacz także: gabinet psychoterapii Wrocław